Nu aan de slag met het personeelstekort!
Nu voor de meesten van ons de vakantie er weer op zit, wil ik voortvarend aan de slag om iets aan het nijpende personeelstekort te doen. Het doet zich in allerlei geledingen van de maatschappij voor: in het onderwijs, bij de politie. Maar ook in de zorg. Met als gevolg dat ook wij ermee te maken hebben. Het tekort doet zich bij ons voor op de auto’s én in de meldkamer. Het levert veel extra werkdruk op, dus een goed moment om nu te kijken hoe we dit probleem kunnen aanpakken.
Het is op de meldkamer echt urgent geworden, toen we eind juli het verzoek kregen van de Regionale Ambulancevoorzieningen Brabant Midden-West-Noord en Zeeland om de werkzaamheden van hun meldkamer in Bergen op Zoom tijdelijk over te nemen. Het personeelstekort in die regio’s is zo erg opgelopen dat ze het werk daar niet meer aan kunnen. Op dat dringende verzoek konden we uiteraard geen nee zeggen, dus sinds enige weken verzorgt onze meldkamer in het WPC op de Rotterdamse Wilhelminapier ook de ambulancezorg in een groot deel van Brabant en in Zeeland (ZeBra).
Die extra inspanning vergroot de druk op het werk nog verder, want de zorg over zo’n andere regio levert begrijpelijkerwijs allerlei extra vragen op. Denk bijvoorbeeld maar eens aan stratenkennis of andere bekende afspraken. Dat we nu nog niet weten hoe lang we die rol daar zullen vervullen zegt al genoeg. Het lijkt me een probleem dat niet meer per individuele RAV is aan te pakken, maar wat we in groter (landelijk) verband moeten zien. Achterover leunen en wachten op een oplossing werkt niet. Ik denk dat wij samen met de andere grote RAV’s hierin nu het voortouw moeten nemen.
Er spelen verschillende dingen. We kunnen iets doen op het niveau van de opleidingen. De opleiding tot ambulanceverpleegkundige, wettelijk verplicht ook voor de mensen in de meldkamer, is zwaar. De eisen die gesteld worden zijn hoog. Dat is natuurlijk terecht, maar de vraag rijst of er niet een te groot gat gaapt tussen al bewezen competenties en het papiertje dat de geslaagden uiteindelijk halen? Met andere woorden: bieden we wel genoeg ruimte aan zij-instromers en anderen die zich al op een ruime ervaring kunnen beroepen? En: moeten we niet denken aan stevige vormen van verpleegkundig toezicht op de meldkamer in plaats van strikt vast blijven houden aan de verpleegkundige-opleiding als verplichting?
Het gevaar van zo’n personeelstekort is ook dat de verschillende RAV’s elkaar gaan beconcurreren. Daarbij is niemand gebaat. Wanneer die verschillende regio’s elkaar met hogere salarissen de loef af gaan steken, kan dit resulteren in onvrede onder medewerkers en kan dit ten koste gaan van de arbeidsmotivatie. Dat kunnen én moeten we niet willen.
In de huidige situatie doen de meeste RAV’s een beroep op flexwerkers en uitzendkrachten om de gaten te vullen. Dat is voor onze organisatie niet goed. Deze werkkrachten, hoe bekwaam ze ook zijn, werken met andere werktijden en krijgen een andere beloning. We zullen strikte afspraken moeten maken over de maximale beloning, anders ligt juist daar die concurrentie met andere organisaties op de loer.
Het is evident dat je laten vaccineren tegen de seizoensgriep én COVID-19 ook helpt om onze formatie op huidige sterkte te houden!
Al met al een grote opgave. Ik heb er zin in me daar de komende tijd volop aan te wijden. Samen met ons nieuwe hoofd van de meldkamer, die deze maand aantreedt: iemand met een ruime ervaring en die van wanten weet. Gezamenlijk gaan we er tegenaan!
Arie Wijten
Directeur Ambulance Rotterdam-Rijnmond