Ik wil ook mee op die bus!

Leerzame ervaringen

In Breda heb ik mijn HBO-V opleiding gevolgd, vertelt Marouscha. Oorspronkelijk kom ik uit Zeeland, maar om mijn horizon te verbreden koos ik voor Breda. Voor mij een goede keuze, want ik wilde graag stage lopen op de Neonatologie afdeling en dat kon via de opleiding in het Amphia Ziekenhuis in Breda. Mijn ambitie lag hier eigenlijk altijd al, maar met die stage wilde ik erachter komen of het ook echt iets voor mij was en of het bij mij paste. Ik wilde toch meer ervaring opdoen en besloot om na deze stage een half jaar naar het buitenland te gaan om mij verder te ontwikkelen en op eigen benen te staan! In Indonesië heb ik op verschillende afdelingen mogen meekijken en heb ik mijn eindscriptie geschreven. Andere culturen, normen en waarden heb ik als erg leerzaam ervaren. Ook een stukje persoonlijke ontwikkeling, het echt op jezelf aangewezen zijn dingen die ik niet meer zal vergeten.

Ik ga de sprong wagen!

Om werkervaring op te doen heb ik van september 2013 tot begin februari 2014 gewerkt op de Interne geneeskunde van het Medisch Centrum Haaglanden, locatie Leidschendam. In mijn eerste week op de interne geneeskunde, werd ik uitgenodigd voor een meeloopdag en later een sollicitatiegesprek voor de opleiding tot intensive care neonatologie verpleegkundige in het Sophia kinderziekenhuis. In Februari 2014 ben ik met deze opleiding begonnen en in december 2015 heb ik de opleiding afgerond. Hier vond ik weer een nieuwe uitdaging toen ik onderdeel mocht uitmaken van het transportteam. Samen met een aantal andere collega’s ben ik opgeleid als verpleegkundige die met de arts meekan op transport. En toen ging het eigenlijk mis, vertelt Marouscha met een knipoog. Ik ging als verpleegkundige mee met de transporten en dacht ik wil zelf op die bus! Ik raakte aan de praat met Thimo, hij was als ambulanceverpleegkundige betrokken bij hetzelfde transport. Hij vertelde zo enthousiast over zijn werk en vroeg of ik soms eens een dienst met hem mee wilde draaien om te kijken wat ik ervan vond. Het zelf zien en ervaren. Twee dagen ben ik mee geweest met Thimo. Ik vond het mooi om te zien dat je als ambulanceverpleegkundige zo zelfstandig werkt. Je neemt zelf de beslissingen, terwijl je in het ziekenhuis altijd iemand achter of naast je hebt staan waar je mee kan overleggen of terug kan vallen. Dat maakte het voor mij erg interessant. Toch had ik mijzelf voorgenomen om er eerst goed over na te denken, geeft Marouscha aan. Totdat ik hoorde dat de organisatie op dat moment bezig was met iets nieuws, de lange tranche opleiding. Ze vertelde mij dat er iemand was uitgevallen voor de selectiegesprekken en ik kreeg de mogelijkheid om deze plek in te vullen en dus op gesprek te mogen komen. Toen dacht ik wel eventjes, wat ga ik nu doen? Ik besloot om de sprong te wagen en gewoon op gesprek te gaan en te kijken wat het mij zou brengen.

Nu moet ik het gaan doen!

Na het sollicitatiegesprek volgde een assessment met een psycholoog en een rollenspel. Ook diverse vragenlijsten maakten deel uit van de procedure, waarin inzicht werd verkregen in onder andere karakter en hoe ga je om met verschillende onderwerpen. Mijn gesprek was erg positief, want na een kwartier werd ik al gebeld dat ze met mij verder wilde. Het assessment had ik toen nog niet gehad, maar zou doorslaggevend zijn. Een paar dagen later, nadat ik het assessment had gehad, werd ik gebeld met de mededeling welkom bij de club. Ik realiseerde mij nu is het echt wel serieus en moet ik een beslissing nemen. Deze kans kon ik niet laten lopen en ik heb de knoop doorgehakt. Nu moet ik het gaan doen!

Allereerste ARR lange tranche collega

De opleiding lange tranche duurt 18 maanden, waarin ook het onderwijs over deze 18 maanden verspreid is. Ik ben gestart met de BIAZ (Basis Intensieve Acute Zorg) als onderdeel van de opleiding, wat eigenlijk een module is. Daarna werd het onderwijs gefaseerd ingevoerd en moest ik verschillende stages, zoals bijvoorbeeld de CCU (Cardio Care Unit), SEH (Spoedeisende Hulp), Anesthesie, Kind, Verloskunde en IC doorlopen. Net als mijn stage op de meldkamer De opleiding was in blokken verdeeld en per blok kreeg je theorie en praktijk en daarnaast ging mijn stage op de ambulance ook gewoon door. Maar ja, toen kwam corona en werd alles anders. De scholing werd in maart stilgelegd en zou uiteindelijk pas weer in september opgestart worden. Toen in september het onderwijs weer startte moest ik alles inhalen van de periode dat het onderwijs had stilgelegen. Gelukkig ging het praktijkgedeelte op de ambulance wel door, dus aan praktijkervaring geen gebrek. Ik merkte wel dat doordat het onderwijs stillag ik niet verder kwam. Hoewel ik veel praktijkervaring opdeed miste ik toch een stukje toepassing. Het was een pittig laatste half jaar, maar door hard te werken is het me gelukkig gelukt! En ben ik de allereerste collega van de ARR die deze opleiding op deze manier succesvol heeft afgerond. En slechts tien dagen later dan de oorspronkelijke planning, zoals gepland bij aanvang van de opleiding. Dat is toch wel extra bijzonder en maakt me ook wel een kleine beetje trots.

Geen dag is hetzelfde

Afgelopen mei ben ik gediplomeerd en zelfstandig aan het werk op die gele bus. Ik heb 18 maanden meegekeken en onder begeleiding gestaan van de collega’s, maar nu is het tijd dat ik zelfstandig aan de slag ga! Samen met de ambulancechauffeur hebben we een echte samenwerking. Je bent echt op elkaar aangewezen en gaat samen aan de slag. Als ik terugkijk op de afgelopen periode heb ik geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Je ziet pas echt wat het vak inhoudt en wanneer je zelf de beslissingen neemt als ambulanceverpleegkundige. Dit merk je pas als je klaar bent. Niets is wat het lijkt in dit mooie vak. Je komt overal, bij de mensen thuis, in openbare gelegenheden. Geen dag is hetzelfde!