Primeur in de regio: Arjan’s route van ambulancechauffeur naar ambulanceverpleegkundige

Van verdieping naar een concreet leerpad

Hij had al lange tijd een fascinatie voor het medische werk op de ambulance. Dit groeide voor Arjan al snel uit tot de wens om zich verder te verdiepen. Niet omdat het chauffeursvak hem verveelde, maar het medisch handelen en de verantwoordelijkheid nemen trok hem steeds meer. Tijdens een ontwikkelgesprek met zijn leidinggevende deelde hij zijn ambitie om ambulanceverpleegkundige te worden om zich zo meer te verdiepen en meer kennis te krijgen. Gerald, zijn leidinggevende, reageerde positief en moedigde hem aan om een goed ontwikkelplan op te stellen.

“Zo ontstond uiteindelijk mijn traject met Verzorgende IG als startpunt, gevolgd door verpleegkunde, een jaar opleiding tot SEH verpleegkundige en uiteindelijk de specialisatie tot ambulanceverpleegkundige. Dit traject heb ik in 4,5 jaar afgerond.”

Pionieren met betrokken begeleiders en collega’s

“Ik was de eerste collega binnen de organisatie die dit traject ging doen. Het vroeg afstemming, vertrouwen én begeleiding. De ambulanceverpleegkundigen gaven mij ook de ruimte om te oefenen met het uitvragen van patiënten en het klinisch redeneren. Door kleine medische handelingen te mogen uitvoeren en mee te kijken naar hun visie over klinisch redeneren, groeide ik stap voor stap in het vak. Ook het team Leren & Ontwikkelen dacht actief mee en ondersteunde waar nodig.”

Managers die het verschil maken

Zijn toenmalige leidinggevende Gerald speelde een cruciale rol in zijn traject. Ook teamleider Leo blonk uit in menselijkheid en betrokkenheid. Tijdens Arjans detachering op de Spoedeisende Hulp van het Ikazia Ziekenhuis belde Leo elke vier weken. Hij vroeg aan Arjan hoe het ging en of hij iets voor hem kon betekenen. “Je voelt je gezien. Dit geeft een boost in zo’n intensief traject.”

Ervaring die je meeneemt naar een andere functie

“Ik heb geleerd als chauffeur om zover mogelijk om mij heen te kijken. Als ik nu als verpleegkundige een patiënt zie, denk ik hier aan terug. Hoe kom ik straks weg met de brancard? Wat is een goed moment om de patiënt aan te laten sluiten aan de monitor? Ik wil niet halverwege opnieuw moeten schakelen. Die praktische blik neem ik in mijn nieuwe functie mee."

Kennis meenemen

Volgens Arjan wordt de praktijkervaring van ambulancechauffeurs met medische interesse nog vaak onderschat. Chauffeurs richten zich veelal op het voertuig, het vervoer, het verkeer en de veiligheid. Maar zij hebben ook veel praktijkervaring en kennis. “Als verpleegkundige kun je besluiten om iemand thuis te laten. Maar als de ambulancechauffeur daar geen goed gevoel bij heeft, is het mijn advies die inschatting serieus te nemen.”

Leren tussen twee werelden

Een onderdeel van zijn traject was de detachering op de Spoedeisende Hulp in het ziekenhuis. Hij merkte al snel hoe waardevol zijn jarenlange ervaring op straat was. Die praktijkervaring gaf hem een stevige basis om snel te schakelen en zelfstandig te handelen. Iets waar zijn studiegenoten vanuit het ziekenhuis soms nog in moesten groeien. “Zij zijn gewend dat er een arts achter hen staat en dat is in mijn werk anders.” Daardoor kon Arjan sneller met werkbegeleiders de verdieping opzoeken, bijvoorbeeld bij ziektebeelden en klinisch redeneren. De basisvaardigheden, zoals het gebruik van de brancard of het inschatten van een transport, zaten al in zijn systeem.

“Als chauffeur leer je klinisch redeneren met je voeten in de modder. Dat gaf mij echt voorsprong in de opleiding.”

Balans tussen werk, studie en privé

Het combineren van intensieve opleidingen met onregelmatige diensten op de ambulance was pittig. Het vroeg om structuur, doorzettingsvermogen én een stevig fundament thuis. “Ik zei weleens lachend: ik heb een hele goede manager thuis. Mijn vrouw. Zonder haar was dit niet gelukt.” Volgens Arjan is een stabiel thuisfront minstens zo belangrijk als een goed leerplan.

Ook mindset speelt een grote rol. Door het leertraject bewust op te knippen in behapbare stappen bleef het overzichtelijk en haalbaar. “Je werkt steeds toe naar een volgende mijlpaal, naar een diploma. Dat motiveert enorm. Veel beter dan vier jaar HBO zonder tussenstations.” Dankzij deze aanpak liep Arjan nergens vertraging op en wist hij het hele traject in 4,5 jaar af te ronden. Zijn advies aan collega’s die eenzelfde pad overwegen: zorg voor balans, zowel thuis als in je hoofd. Hou je doel voor ogen en durf in etappes te denken.

Combinatiefuncties als toekomstkans

Arjan gelooft sterk in een hybride toekomst binnen de zorg. Niet óf ambulanceverpleegkundige óf SEH-verpleegkundige, maar juist een combinatie van beide. In zijn ogen leveren combinatiefuncties meer kennis, flexibiliteit en toegevoegde waarde op voor zowel de zorgprofessional als de organisatie.

“Kennis uit het ziekenhuis neem je mee de straat op, en andersom. Tegelijkertijd breng je als ambulanceverpleegkundige weer waardevolle praktijkervaring mee naar de SEH. “Voor beide werkplekken én collega's is dat van meerwaarde.” Op dit moment wordt er gekeken naar een contractvorm waarin Arjan beide functies kan combineren."

Wanneer je laat zien dat het kan…

Hij merkt dat inmiddels meerdere collega’s dit traject hebben gevolgd of aan het onderzoeken zijn. Dat vindt hij mooi om te zien. “Ik denk dat als collega’s gemotiveerd zijn, dat het ook wel eens goed kan zijn om buiten de gebaande kaders te kijken met elkaar. Er kan vaak meer dan je denkt.”